Στιγμές από το Χορευτικό Τμήμα Το Ανακτόριο Βόνιτσας

Μας γνωρίσατε από την πρώτη εμφάνιση που κάναμε την Πρωτομαγιά στην Γιορτή του Αλόγου 2015 στην Σάλτινη Βόνιτσας.

 Το χορευτικό Τμήμα αν και μετρούσε μόλις 3 μήνες από την ίδρυση του  αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο να μας αγκαλιάζει. Μετά την πρώτη εμφάνιση μας λοιπόν, σειρά πήρε  η εμφάνιση μας στην Μεθώνη Πιερίας. Στην συνέχεια είπαμε γιατί όχι στην Πρώτη Παράσταση Παραδοσιακών χορών στην Βόνιτσα και ναι! τα καταφέραμε με μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν οι εμφανίσεις μας στην  Παραδοσιακή βραδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλιάμπελων Ακτίου Βόνιτσας <<Ο Μύλος>> και στα Κοζύλεια 2015 στο Κηποθέατρο Πρέβεζας.

 Να ευχαριστήσουμε και τους Συλλόγους που μας προσκάλεσαν αλλά δεν καταφέραμε να είμαστε κοντά τους λόγω υποχρεώσεων.

Ευχαριστίες στου Συλλόγους που μας τίμησαν με την παρουσία τους στην Πρώτη μας Παράσταση Παραδοσιακών χορών καθώς επίσης και στους χορηγούς μας που μας στήριξαν. Καθώς επίσης και όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έντυπα που μας βοήθησαν με την προβολή τους.

Ευχαριστούμε την Πρόεδρο μας κα Ρένα Μπίντζου που είναι κοντά μας από την πρώτη στιγμή.

Να ευχαριστήσουμε τον χοροδιδάσκαλο μας κο Νικόλαο Γερνά που δεν κουράζεται ποτέ να χορεύει.

Αγαπάμε τον χορό και θα συνεχίσουμε να χορεύουμε με την ψυχή μας. Ευελπιστούμε να βάλουμε και εμείς ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξη και στην διάδοση των παραδόσεων μας.

Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε όλους για την αγάπη που μας δείξατε και για το ζεστό σας χειροκρότημα που μας συνόδευε πάντα μετά το τέλος  κάθε παράστασης- εμφάνιση μας.

Εμείς τα παιδιά του Χορευτικού Τμήματος Το Ανακτόριο του Συλλόγου Γυναικών Βόνιτσας σας ευχαριστούμε θερμά.

 Σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!!!

Και μην ξεχνάτε:

Αν κάτι  δεν αγγίζει το μυαλό δεν αντιδρά το σώμα.

Ζαχαράκης Κων/νος

Ζανδραβέλη Κων/να

Ζανδραβέλη Σωτηρία

Ακρίδα Κων/να

Μαραγκού Ντίνα

Ράγκος Δημήτρης

Τσώλη Αργυρώ

Παπαθανασίου Μαρία

Πάτση Νίκη

Φέσσα Γιούλη

Σερεπίσου Βιβή

Μπίντζου Ρένα

Πάντα Μαρία

Παλιογιάννη Γιώτα

Μαγγιώρου Ειρήνη

Βασιλάκου Λίτσα

Ντίνου Πίτσα

Αθήνη Βιβή

Γουρζή Σούλα

Ζαχαράκης Ντίνος

Κατωπόδη Σπυριδούλα

Καψάλης Δημήτρης

Κουτουρίνης Δημήτρης

Κοτσαύτη Μαρία

Μάγγος Βασίλης

Στριφτάρης Γιώργος

Τζεφριός Γιώργος

Φερεντίνου Μαρία

Παρθένη Δέσπω

Πετροπούλου Χαρά

Βέττα Γωγώ

Ζανδραβέλη Βιργινία

Ζαχαράκη Γεωργία

Πατσούρα Θεοδώρα

Ράφτη Θεοδώρα

Οπρίνα Χριστίνα

Καλογεροπάνου Μαρία

Λογοθέτη Ελένη

Ρισβά Αναστασία

Τρανουλίδης Νίκος

Σώζου Κική

Αποστολάκη Νένα

Τζεφρίου Γεωργία

Μαλάμου Έφη

Ευχαριστούμε θερμά τους:

Καραχρήστου Σταυρούλα

Τζαχρήστα Γεωργία

 Τζιφέρης    Κώστας

 Μιμηγιάννη Σωτήρη

Γερνάς  Βενιαμίν Χρίστος 

Βίντεο:

Χορός

Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης η οποία γενικά αναφέρεται στην κίνηση του σώματος, συνήθως ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική.
Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος. Έτσι μπορούν να εκφραστούν διάφορα συναισθήματα.

Η Βόνιτσα είναι κωμόπολη του Νομού Αιτωλοακαρνανίας με επίσημο πληθυσμό 4.100 περίπου κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Είναι έδρα του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας, ενώ ήταν πρώην έδρα του δήμου Ανακτορίου, με πληθυσμό 8.830 κατοίκων. Η Βόνιτσα είναι παραλιακή πόλη χτισμένη στη νότια πλευρά του Αμβρακικού κόλπου. Η Βόνιτσα διαθέτει Πολιτιστικό Κέντρο στο οποίο στεγάζεται η Σύγχρονη Δηµοτική Βιβλιοθήκη µε έναν αρκετά µεγάλο αριθµό βιβλίων καθώς επίσης και Πολιτιστικό Κέντρο µε ποικίλες δραστηριότητες.

Ιστορία
ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
Η Βόνιτσα είναι κτισμένη κοντά στο αρχαίο Ανακτόριο, που ήταν σημαντική πόλη της Ακαρνανίας και ιδρύθηκε από τους Κορίνθιους το 630 π.Χ.
Όπως και οι περισσότερες πόλεις της Ακαρνανίας παρήκμασε όταν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν τη Νικόπολη στην απέναντι πλευρά του Αμβρακικού και ανάγκασαν τους κατοίκους της περιοχής να μεταφερθούν εκεί. Με τον καιρό, στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη άκμασε ξανά, με το όνομα Βόνιτσα αυτή τη φορά και στο ακριβές σημείο όπου βρίσκεται σήμερα. Ο Στράβων λέει ότι ήταν πόλη καραταιά και πολυάνθρωπος. Τα νομίσματα που διασώθηκαν είναι μάρτυρες της οικονομικής άνθησης της πόλης αυτής. Τα νομίσματά του, κατ' απομίμηση των κορινθιακών στατήρων, παρουσιάζουν από τη μία πλευρά τον πήγασο και από την άλλη τη θεά Αθηνά με κράνος. Σύμφωνα με τους ειδικούς η κοπή νομισμάτων στο αρχαίο Ανακτόριο άρχισε στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.. Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις περιόδους κοπής νομισμάτων. Η πρώτη αρχίζει πριν το τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα και φθάνει μέχρι το 350 π.Χ. Τα νομίσματα της περιόδου αυτής είναι όμοια σχεδόν με τους κορινθιακούς στατήρες και δεν φέρουν ανάγλυφα χαρακτηριστικά της πόλης του Ανακτορίου. Η δεύτερη περίοδος αρχίζει από το 350 π.Χ. μέχρι το 250 π.Χ. Κατά την περίοδο αυτή τα νομίσματα φέρουν την επιγραφή ΑΝ ή ΑΝΑ ή ΑΝΑΚΤΟΡΙΩΝ ή την επιγραφή ΑΚΤΙΟ. Η τρίτη περίοδος ήταν ανάμεσα στα 250 και 167 π.Χ. Τη περίοδο αυτή κόπηκαν δυο τύποι νομισμάτων. Στο πρώτο τύπο υπάρχει στη μια όψη παράσταση της κεφαλής του Δια και στο δεύτερο τύπο κεφαλή του Απόλλωνα. Στην άλλη όψη φέρουν την επιγραφή ΑΝΑΚΤΟΡΙΩΝ. Τα νομίσματα που διασώθηκαν είναι μάρτυρες της οικονομικής άνθησης της πόλης του Ανακτορίου.
Σώζονται τα ερείπια της ακρόπολης, ο ναύσταθμος και το νεκροταφείο. Στη περιοχή έχουν εντοπισθεί βυθισμένα τμήματα του αρχαίου Ανακτορίου. Τα κτίσματα που βρίσκονται στα παράλια ή στο βυθό φαίνονται να σώζονται σε καλή κατάσταση καθώς διακρίνονται μέσα από τα γαλάζια νερά. Ξεχωρίζουν οχυρωματικά τείχη και πύργοι, ένας λιμενοβραχίονας και αποβάθρες, μια βασιλική κι άλλα βυθισμένα κτίρια που χρονολογούνται απ’ την Ελληνιστική ως τη Βυζαντινή περίοδο. Στη ρωμαϊκή περίοδο η Βόνιτσα, όπως και η υπόλοιπη Ακαρνανία, προσαρτήθηκε στη Ήπειρο με πρωτεύουσα τη Νικόπολη. Τη περίοδο αυτή πέφτει σε μαρασμό διότι την ίδρυση της Νικόπολη ακολουθεί η υποχρεωτική συγκέντρωση του πληθυσμού σ' αυτή. Λίγο αργότερα διαδόθηκε στη περιοχή η Χριστιανική θρησκεία, κατά παράδοση από μαθητές του Παύλου που ήρθαν απ' τη Κόρινθο ή τη Νικόπολη στα Ακαρνανικά παράλια.


ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
Στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, οι Βενετοί αποκτούν μεγάλα προνόμια στη Βόνιτσα, από το 1082 μ.Χ., όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αλέξιος Κομνηνός. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α' Κομνηνός την προίκισε με ιδιαίτερα προνόμια. Τη χρονική περίοδο που ακολουθεί, δηλαδή κατά τον 11ο και 12ο αιώνα, η Βόνιτσα γνώρισε μεγάλη ακμή. Ύστερα από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204 μ.Χ., αποτέλεσε τμήμα του Δεσποτάτου της Ηπείρου μέχρι το 1399 μ.Χ. Αυτή την περίοδο, η Βόνιτσα διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο, πολιτιστικό και οικονομικό, γνωρίζοντας τη μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία σε όλη την πολυτάραχη πορεία της. Το 1280 καταλήφθηκε από μισθοφόρους του Βασιλείου της Νεάπολης. Ο Δεσπότης Νικηφόρος Α' την έδωσε προίκα στον Φίλιππο του Τάραντα, γιο του Βασιλιά της Νεάπολης, επισημοποιώντας έτσι τη κατοχή της. Αφού πέρασε διαδοχικά από τα χέρια των Σέρβων και των Αλβανών, από το 1362 μ.Χ., περιήλθε στον Ναπολιτάνο ηγεμόνα της Κεφαλλονιάς, Κάρολο Τόκκο.

 ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ-ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ & ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821
Το 1472, πέφτει στα χέρια των Τούρκων, που αναγκάζουν τους κατοίκους της να πληρώνουν υπέρογκους φόρους (χαράτσι). Ακολουθούν δύο αιώνες καταπίεσης και λεηλασιών από τους κατακτητές. Οι Τούρκοι οχύρωσαν την Βόνιτσα και αγωνίζονταν να την κρατήσουν από τους Βενετούς, που ήθελαν να την αποκτήσουν. Αυτό έγινε το 1684, όταν ο Βενετός ναύαρχος Φραγκίσκος Μοροζίνης την κατέλαβε. Τότε αρχίζει η Βενετική κυριαρχία, η οποία διαρκεί μέχρι την κατάλυση της Βενετικής δημοκρατίας από τον Ναπολέοντα, με τη συνθήκη του Καμποφόρμιο το 1796 μ.Χ. Οι Βενετοί είχαν τοποθετήσει προβλεπτή (ενδεικτικό της σημασίας της πόλης). Η Βόνιτσα ήταν έδρα στρατολογίας των Ευζώνων ή Leventi (για το στρατό των Βενετών), οι οποίοι αργότερα υπηρέτησαν την υπόθεση της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους Τούρκους.
Την περίοδο της ενετοκρατίας, η Βόνιτσα υπήρξε σπουδαίο εμπορικό, εκκλησιαστικό και στρατιωτικό κέντρο. Εκείνη την εποχή, υπήρχε καθολική εκκλησία και μοναστήρι. Στο δημόσιο αρχείο της Βενετίας, υπάρχουν λεπτομερή διαγράμματα κάποιων ελληνικών πόλεων, που ενδιέφεραν τους Βενετούς. Μεταξύ αυτών ήταν και η Βόνιτσα, η οποία αποτελούσε διοικητικό κέντρο της περιοχής. Οι Βενετοί έχτισαν μια σειρά από μεγαλόπρεπα κτίρια. Το σπουδαιότερο από αυτά είναι το κάστρο, που χτίστηκε για να προστατέψει την πόλη από τους επιδρομείς. Την περίοδο αυτή αναπτύσσεται η γεωργική παραγωγή και ειδικά η ελαιοκαλλιέργεια.
Μετά τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (Campoformido και μετέπειτα Campoformio) το 1796 μ.Χ. και για τρία χρόνια, η Βόνιτσα έμεινε κάτω από τον έλεγχο των Γάλλων. Στις 21 Μαρτίου του 1800, την κατέλαβαν και πάλι οι Τούρκοι. Μάλιστα ο Αλη-Πασάς συμπλήρωσε την οχύρωση της.
Κατά την μεγάλη επανάσταση ενάντια στους Τούρκους, το 1821, η Βόνιτσα εγκαταλείφθηκε από τους χριστιανούς κατοίκους της. Το φρούριο της, όπου είχαν καταφύγει οι Τούρκοι, πολιορκήθηκε από τον οπλαρχηγό Τσόγκα. Όμως η πολιορκία διαλύθηκε από τουρκικές ενισχύσεις, που πυρπόλησαν και κατέστρεψαν την πόλη, η οποία ερημώθηκε. Προς το τέλος του αγώνα, αποφασίστηκε εκστρατεία για να απελευθερωθεί η Δυτική Ελλάδα από τους Τούρκους. Ο αρχιστράτηγος Τσώρτς με τη βοήθεια ελληνικών πλοίων, κατέλαβε τη Βόνιτσα στις 15 Δεκεμβρίου του 1828. Η φρουρά του κάστρου παραδόθηκε λίγο αργότερα, στις 5 Μαρτίου του 1829. Τελικά, στις 27 Απριλίου του 1832, η Βόνιτσα αποδόθηκε επίσημα στο ελληνικό κράτος.


Αξιοθέατα
Το Κάστρο
Έχει χαρακτηρισθεί ως "προέχον βυζαντινόν μνημείον" με Βασιλικό Διάταγμα του 1922. Κτίσθηκε τον 11ο αιώνα, 1070 επί αυτοκρατόρων Κομνηνών, από τους Βενετούς, οι οποίοι έλαβαν από το Bυζάντιo το προνόμιο να κτίσουν το φρούριο. Η τελική του διαμόρφωση, όπως έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, έγινε επί Ενετοκρατίας. Είναι εκτάσεως 105 στρεμμάτων και 65 μέτρων υψόμετρο από τη θάλασσα. Έχει 4 ζώνες, πύργους, αλλεπάλληλη αμυντική διάταξη προς τη θάλασσα και τάφρο προς τη Χώρα. Από το Υπουργείο Πολιτισμού προστατεύεται η περιοχή της πόλης γύρω από το Κάστρο, αφού αποτελεί ζώνη προστασίας του διατηρητέου μνημείου.
Το Βενετσιάνικο φρούριο αποτελείται από τρία διαζώματα, το ακρόκαστρο και έχει σχήμα ωοειδές. Το μεγαλύτερο μέρος των οχυρωματικών του έργων και κτισμάτων σχεδιάστηκε από βενετούς μηχανικούς κυρίως πάνω στα παλιά βυζαντινά ερειπωμένα τείχη, διευρύνθηκε και καθώς δείχνουν τα σχέδια με τις αλλεπάλληλες φάσεις, που βρίσκονται στο Κρατικό αρχείο της Βενετίας, μετατράπηκε σ' ένα πανίσχυρο φρουριακό συγκρότημα, απόρθητο από ξηρά και θάλασσα. Για τους Βενετούς τα φρούρια της Βόνιτσας και της Ναυπάκτου αποτελούσαν στρατηγικά σημεία, που εξυπηρετούσαν την οικονομική και στρατιωτική πολιτική τους στο Ιόνιο. Τα τρία φρούρια στην είσοδο του Αμβρακικού, της Πρέβεζας, της Βόνιτσας και της Αγίας Μαύρας, στη Λευκάδα, διευθύνονταν από Βενετό
Προβλεπτή.

Λιμνοθάλασσα Σάλτινη Βόνιτσας
Η συνολική έκταση του βιοτόπου είναι 500 στρέμματα, με υψόμετρο από 0 ως 30 μέτρα και βρίσκεται 0,2 χιλιόμετρα δυτικά της Βόνιτσας. Η λιμνοθάλασσα, που είναι αβαθής, περιέχει νερό μεταβαλλόμενης αλατότητας, με επικράτηση του υφάλμυρου. Έχει μεγάλη ιχθυοπαραγωγική σημασία και λειτουργεί ως φυσικό ιχθυοτροφείο. Στα σημεία της λιμνοθάλασσας όπου το νερό έχει τη μικρότερη αλατότητα αναπτύσσονται πυκνές συστάδες καλαμιών, που σxηματίζoυν αξιόλoγo οικολογικό ενδιαίτημα υδροβίων πτηνών.
Η λιμνοθάλασσα αυτή παρoυσιάζει τη χαμηλότερη αλατότητα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού και κυμαίνεται από 4-11‰. Η θερμοκρασία όπως άλλωστε και σε όλες τις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού δε λαμβάνει ακραίες τιμές, με ελάχιστη τιμή τους χειμερινούς μήνες τους 8°C και μέγιστη τους 29°C τον Αύγουστο.

Εκκλησίες
Οι εκκλησίες της Βόνιτσας, μνημεία σπουδαία, άρχισαν να κατασκευάζονται την πρωτοχριστιανική περίοδο και η δημιουργία νέων συνεχίστηκε μέχρι τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τις διακρίνουμε σε παλαιοχριστιανικές, Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές. Συνήθως, έχουν σχήμα βασιλικής ή σταυροειδούς ναού με τρούλο, χωρίς να απουσιάζουν και άλλες αρχιτεκτονικές μορφές. Ο εσωτερικός τους διάκοσμος(τοιχογραφίες, εικόνες, τέμπλο) εκτός από τα βυζαντινά του χαρακτηριστικά, φανερώνει ευρωπαϊκές επιρροές.
Οι σπουδαιότερες εκκλησίες της Βόνιτσας είναι: οι Βασιλικές Α και Β στο νησάκι Κέφαλος, η Παναγία η Αλιχνιώτισσα, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο κάστρο, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Σοφίας στο κάστρο.

Ανακτόριο

Το Ανακτόριο ήταν αρχαία ελληνική πόλη χτισμένη στα βόρεια της Ακαρνανίας στην θέση της σημερινής Βόνιτσας. Ήταν μία από τις αποικίες που ίδρυσε η Κόρινθος στην περιοχή του Ιονίου κατά την διάρκεια του 7ου αιώνα π.Χ. Η πόλη συμμετείχε στην μάχη των Πλαταιών στο πλευρό των Ελλήνων. Το 425 π.Χ. κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου οι Αθηναίοι με τους Ακαρνάνες κατέλαβαν την πόλη η οποία αποσπάστηκε πλέον από την Κόρινθο και έγινε μέρος της Ακαρνανίας. Το 230 π.Χ. το Ανακτόριο εντάχθηκε στην συμπολιτεία των Ακαρνάνων. Παρήκμασε οριστικά με την ίδρυση της Νικόπολης οπότε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της όπως και της γειτονικής Αμβρακίας μετοίκησε εκεί.

Βόνιτσα

Η Βόνιτσα είναι κωμόπολη της Αιτωλοακαρνανίας με επίσημο πληθυσμό 4.703 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Είναι έδρα του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας, ενώ ήταν πρώην έδρα του δήμου Ανακτορίου, με πληθυσμό 8.830 κατοίκων. Η Βόνιτσα είναι παραλιακή πόλη χτισμένη στη νότια πλευρά του Αμβρακικού κόλπου.

Ιστορία

Η σύγχρονη πόλη είναι χτισμένη πολύ κοντά στο αρχαίο Ανακτόριο, γι'αυτό άλλωστε και ο δήμος έδρα του οποίου είναι η Βόνιτσα ονομάζεται Δήμος Ανακτορίου. Το αρχαίο Ανακτόριο ήταν σημαντική πόλη της Ακαρνανίας και ιδρύθηκε από τους Κορίνθιους το 630 π.χ. Όπως και οι περισσότερες πόλεις της Ακαρνανίας παρήκμασε όταν οι Ρωμαίοι ίδρυσαν τη Νικόπολη στην απέναντι πλευρά του Αμβρακικού και ανάγκασαν τους κατοίκους της περιοχής να μεταφερθούν εκεί. Με τον καιρό, στα Βυζαντινά χρόνια η πόλη άκμασε ξανά, με το όνομα Βόνιτσα αυτή τη φορά και στο ακριβές σημείο όπου βρίσκεται σήμερα. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πόλη πέρασε για ένα μεγάλο διάστημα υπό τον έλεγχο των Βενετών, και συγκεκριμένα από το 1684 έως το 1797. Το 1832 αποτέλεσε τμήμα του νέου Ελληνικού κράτους.

Μερικά μόνο χιλιόμετρα ανατολικά από τη σημερινή Βόνιτσα, συγκεκριμένα στο ύψωμα «Αϊ -Λιάς», είχαν από παλιά εντοπιστεί τα ερείπια αρχαίας πόλης, η οποία ταυτίζεται πιθανώς με την Ηράκλεια, που μνημονεύεται από τον Πλίνιο (NH, IV, 4-5) στην παραλιακή ζώνη ανάμεσα στο Ανακτόριο και τον Εχίνο ( από άλλους ερευνητές η Ηράκλεια ταυτίζεται με τα αρχαία ερείπια στη Ρούγα Παλιαμπέλων). Κατά την αυτοκρατορική περίοδο, με την ίδρυση της Νικόπολης, φαίνεται ότι ένα μέρος των κατοίκων της Ηράκλειας συμμετείχε στον «συνοικισμό» της, ενώ οι υπόλοιποι μετακινήθηκαν προς τη θάλασσα και ίδρυσαν ένα νέο οικισμό στο ύψωμα του «Σωτήρα», που βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο του όρμου της Βόνιτσας και στο οποίο διαπιστώθηκαν λείψανα ρωμαϊκού οικισμού.

Αξιοθέατα

Κυριότερο αξιοθέατο της πόλης είναι το βενετσιάνικο κάστρο της, το οποίο είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα της Ελλάδας. Στην περιοχή υπάρχουν επίσης πολλοί παλαιοί ναοί, ενώ το όμορφο νησάκι στον κόλπο μπροστά από την πόλη ενώνεται με γέφυρα και προσφέρεται για περιπάτους.